Διαδρομές στη μυροβόλο Χίο

Το πρώτο ταξίδι μας στο πανέμορφο νησί της Χίου. Εικόνες από την ιστορία της, την παράδοση, τις τέχνες. Πρόσωπα που έγραψαν ιστορία, κτίσματα μοναδικής αρχιτεκτονικής και φυσικά μυρωδιές και γεύσεις μέσα από τις παραδοσιακές καλλιέργειές της. Μέσα από αυτό το μικρό πρώτο ταξίδι γνωριμίας μας με το νησί θα ζωντανέψουμε την ιστορία του νησιού, θα αναβιώσουμε μνήμες και με τις αισθήσεις μας θα ταξιδέψουμε σε μέρη όπου τα χρώματα, οι μυρωδιές θα μας κάνουν να νιώσουμε πόσο ευλογημένοι είμαστε που ζούμε σε αυτό τον τόπο.
Ακολουθεί μια πρώτη παρουσίαση του νησιού.

https://drive.google.com/file/d/0B1hlqjdu3uCycUxpclVPSllST2c/view?usp=sharing

και λίγα ιστορικά... 

Ιστορία της Χίου

            Το νησί της Χίου κατοικήθηκε από τα βάθη των αιώνων και οι παλαιότερες ενδείξεις προέρχονται από την πρώιμη εποχή του Χαλκού. Ορόσημο στην ιστορία του νησιού αποτελεί η εγκατάσταση των Ιώνων σε αυτό γύρω στον 8^ο αιώνα π.Χ. Η Χίος συμμετείχε σε μια χαλαρή συνομοσπονδία ιωνικών πόλεων. Θεωρείται πολύ πιθανό ότι ο Όμηρος γεννήθηκε στη Χίο και έζησε στο νησί την περίοδο αυτή.
 

            Μετά τους Περσικούς πολέμους, η Χίος προσχώρησε στην Αθηναϊκή Συμμαχία και υπήρξε από τους πιο αφοσιωμένους συμμάχους της Αθήνας. Όταν όμως το 412 π.Χ. οι Χιώτες επιχείρησαν να αποστατήσουν, η Αθήνα τους τιμώρησε και η Χίος παρέμεινε στη Συμμαχία ως το 354 π.Χ., που ανεξαρτητοποιήθηκε.

            Με την εξάπλωση του Χριστιανισμού, η ιστορία του νησιού συνεχίζεται κάτω από τη σκέπη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Στην πρωτοβυζαντνή περίοδο η Χίος αποτελούσε σημαντικό εμπορικό σταθμό σε μία από τις κυριότερες ναυτικές αρτηρίες της εποχής, καθώς βρισκόταν στον άξονα βορρά-νότου που συνέδεε την Κωνσταντινούπολη με την Αλεξάνδρεια και τις ανατολικές ακτές της Μεσογείου, τη Συρία και την Παλαιστίνη.

Κατά τη διάρκεια των «σκοτεινών αιώνων» (7^ο-9^ο αι.μ.Χ.) η Χίος υπέστη επανειλημμένα αραβικές επιδρομές. Η ζωή αλλάζει, το εμπόριο παρακμάζει, η μορφή της πόλης μεταβάλλεται και συντελείται βαθμιαία η μετάβαση στη μεσαιωνική περίοδο. Ήδη από το έτος 1082 μαρτυρείται το ενδιαφέρον των ιταλικών εμπορικών πόλεων και ειδικότερα της Βενετίας για την εκμετάλλευση της Χϊου ως πεδίου εμπορικών συναλλαγών.

Στους χρόνους της βασιλείας του Αλεξίου του Α΄, για τρία χρόνια, από το 1089 ως το 1093, το νησί ανήκει στο τουρκικό εμιράτο του Σελτζούκου Τζαχά. Το έτος 1125 οι Βενετοί σε επιδρομή τους στο νησί κλέβουν το λείψανο του Αγίου Ισιδώρου και το μεταφέρουν στη Βενετία. Στην καμπή του 13^ου προς το 14^ο αιώνα, η Χίος μαστίζεται από τις πειρατικές επιδρομές των Οθωμανών. Το χειμώνα του 1303-1304 ο καταλανικός στόλος παρέμεινε στο νησί, για να το προστατεύει από τον τουρκικό κίνδυνο. Τη λεηλασία όμως δεν τη διέφυγε η Χίος. Το νησί λίγο αργότερα καταλήφθηκε από το Γενουάτη ηγεμόνα της Φωκαίας το 1304. Η Γενουατοκρατία καταλύθηκε το 1566 από τους Τούρκους και η Τουρκοκρατία στη Χίο διήρκεσε ως το 1912, όταν ο ελληνικός στόλος απελευθέρωσε το νησί στη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων. Σημαντικός σταθμός στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας ήταν η σφαγή της Χίου το 1822, η οποία ευαισθητοποίησε την παγκόσμια κοινή γνώμη για την Ελληνική Επανάσταση.